In het domein van zorg en welzijn staan organisaties voor de opgave hun samenwerking met in- en externe partijen te verbeteren. Het bieden van de juiste ondersteuning vraagt om een meer integrale aanpak. De transitie in het sociaal domein vereist een andere vorm van sturing en samenwerking met partners, dienstverleners en zorginstellingen. Daarnaast verwachten gemeenteraad, burgers en bedrijven een meer ‘op maat’ gemaakte integrale dienstverlening.
Al deze ontwikkelingen vragen van management en medewerkers om een samenwerking, die niet alleen goede resultaten oplevert. Maar waarbij men elkaar ondersteunt, aanspreekt, stimuleert en uitdaagt. Om zo uiteindelijk ‘1+1=3’ te realiseren; een samenwerking, waarbij men minder fouten maakt en met elkaar meer weet te realiseren, dan wanneer ieder voor zich werkt.
In algemene zin kun je op twee manieren met dit ontwikkelingsvraagstuk omgaan:
- diagnostisch, waarbij de nadruk ligt op het vaststellen, analyseren en opruimen van belemmeringen van samenwerking;
- dialogisch, waarbij wordt gefocust op wat goede samenwerking voor iedereen betekent en wat men ermee teweeg kan brengen. Waarbij niet zozeer de blokkades worden geanalyseerd (wat kunnen we niet?), maar datgene wat goed gaat wordt geïdentificeerd. Als platform van goed naar beter.
De ervaring leert dat diagnose van remmende factoren energie wegtrekt bij betrokken partijen; het is niet leuk om alleen bezig te zijn met zaken die samenwerking moeilijk maken. Het roept ‘onder de oppervlakte’ ook niet-uitgesproken verwijten op.
Focus daarentegen juist op succeservaringen met samenwerking en inzet van ieders talenten hiervoor. Dit roept doorgaans energie op; men vertelt elkaar met trots wat al werkt. En wat er moet gebeuren om dat vaker voor elkaar te krijgen.
Hierbij zetten we drie ‘veranderhefbomen’ in:
1. Visualiseer wat je ziet wanneer samenwerking succesvol is; zo creëer je verlangen naar en verbondenheid met die samenwerkingsvorm.
2. Kijk naar wat al goed gaat en ga vanuit daar in kleine stapjes op weg naar de gewenste vorm van samenwerking. Met kleine stapjes breng je eerder beweging in de ontwikkeling van competenties en resultaten; ze kosten bovendien minder moeite om uit te voeren.
3. Betrokken medewerkers kiezen zelf welke stapjes zij voor hun rekening nemen; zelf kiezen vergroot hun autonomie en daarnaast gaan zij vanuit hun intrinsieke motivatie aan de slag.
Is het zo simpel? Ja en nee. Ja, mits de hefbomen zorgvuldig worden ingezet. Nee, het gaat niet vanzelf. Het kost sowieso energie om in beweging te komen. Maar diezelfde beweging creëert ook energie om in beweging te blijven. Tot de verlangde samenwerkingsvorm met elkaar is gerealiseerd.
Meer weten over deze manier van werken? Neem contact op met Emiel Felix (e.felix@insightszorg.nl)